Kon je maar even mij zijn...

Ik ben nieuwetijdskind en daardoor voel ik mijn spiritueel bewustzijn nadrukkelijk. Ik heb een grote gevoeligheid voor indrukken uit de zichtbare en onzichtbare wereld en ik leef vanuit een eigen wijsheid. Vanuit deze eigen wijsheid bekritiseer ik mensen en situaties. Ik kijk daarbij alleen door mijn eigen ogen. De ogen van een nieuwetijdskind en een doodgewone puber. Nynke (1987) is een nieuwetijdskind. Ze ervaart dit als een voorrecht, maar het heeft haar ook veel moeilijkheden en verdriet gegeven. In dit boek vertelt ze over hoe ze het zelf ervaart om nieuwetijdskind te zijn en hoe dit in haar jeugd vorm heeft gekregen en wat voor invloed dit had op haar omgeving. Vanaf haar veertiende heeft Nynke meerdere dagboeken volgeschreven. Deze dagboeken heeft ze nu gebruikt om over haar leven als nieuwetijdskind te vertellen en uit te leggen waarin je naar haar idee het nieuwetijdskind in haar terugziet. Familie, vrienden en andere mensen uit Nynke’s omgeving vertellen ook hoe zij Nynke (als nieuwetijdskind) ervaren. Nynke wil in dit boek een gewoon leven laten zien door de ogen van een nieuwetijdskind. Zo wil zij meer begrip voor nieuwetijdskinderen creeren. Daarnaast wil Nynke vooral laten zien hoe bijzonder het is dat je je ontwikkelt en dat zij de ruimte daarvoor heeft gevonden. Met name voor jongeren zoals Nynke is deze ruimte er niet altijd. Ook hoopt zij de ouders van deze kinderen meer inzicht te kunnen geven in wat er mogelijk in hun kinderen omgaat.