Poorten naar verborgen schoonheid

'Kijk! Na de langdurige julihitte daalde de hoge, onpeilbaar diepe hemel met gulle regenbuien neer op aarde en verzadigde alles wat leefde met haar overvloed. - "Het is weer paddenstoelentijd," verkondigde mijn vader. - "Dan gaan we al gauw naar het bos," bedacht ik meteen. En zo gebeurde. Op zaterdag reden we met een busje de stad uit in gezelschap van een aantal vrienden en hun gezinnen, bij elkaar zo'n vijftien mensen. De zon droogde de met vocht doordrenkte natuur, waar een pittig geurende damp uit op steeg. Het leek alsof de schoongewassen lucht, vibrerend in de lichtstralen, van binnenuit oplichtte.'

Zo begint het het nieuwe boek van Vladimir Dmitriev Poorten naar verborgen schoonheid.