Koolhaas' dieren

Hoe is het om een libel te zijn? Een snoek in een vijver, een schaap in een wei, een duif in de stad, of een varken in een hok? ‘Als ik geen spin was, dan zou ik wel graag een spin willen zijn,’ denkt Balder D. Quorg in een verhaal van A. Koolhaas, de schrijver die ons in zijn ontroerende vertellingen het leven der dieren met veel inlevingsvermogen, maar ook met een sterk gevoel voor hun anders-zijn voor ogen heeft getoverd.Deze combinatie van inleving en afstand, die voorkomt dat dieren als vermomde mensen worden voorgesteld, maakt deze dierenverhalen uniek, misschien wel in de wereldliteratuur. Daarenboven zijn ze juist in ons tijdsgewricht zeer actueel, gelet op de door velen als urgent ervaren discussies over dierenwelzijn. Koolhaas’ dieren zijn geen bio-automaten, maar individuen, subjecten: wezens met een eigen wereld, waaraan zij zelf (en niet de economie) betekenis geven.Wiel Kusters ontvouwt in Koolhaas’ dieren de ‘levensleer’ van Anton Koolhaas, zijn ‘biologie’ en biedt een groot aantal verrassende en enthousiasmerende interpretaties van Koolhaas’ vertelkunst vanuit een volledig nieuwe invalshoek.